Ik ben geschrokken over het woord asielstromen dat de voorzitter van de ChristenUnie gebruikt. Mensen worden vergeleken met watermassa’s. Als dat in de bijbel gebeurd, worden op deze manier de vijandige volken beschreven. Bij Nederlanders appelleert dit aan de reflex om te beheersen. De voorzitter is echter niet de enige die deze woorden gebruikt; het zwerft door allerlei beleidsstukken.

Deze manier van spreken heeft een ontmenselijkend effect. Als wij als ChristenUnie spreken over mensen vergelijken we ze graag met planten. Het woord floreren is centraal is ons verkiezingsprogramma, en het herinnert aan de terugkeer naar het paradijs.

Ik zou alle leden van de ChristenUnie, maar vooral degene die bijdragen aan het publieke debat, om ook over asielzoekers te spreken in de beeldspraak van planten. Want dan begrijpen we hun pijn om hun geboortegrond te verlaten, krijgen we inzicht in de schade die het aanricht als we hun door ons land heen en weer slepen, kunnen we nadenken over hun noodzaak opnieuw te wortelen, en zien we de belofte dat ze vrucht zullen dragen.

(Deze bloemen zijn gemaakt door de kinderen in de crises opvang in Culemborg.)